İnternetin hayatın merkezine yerleşmesi hemen her alanda olduğu gibi pop’ta da büyük dönüşümleri tetikledi. Her şey hızlanır, türler birbirine karışırken sınırlar flulaştı, “trend”ler farklılaştı. Yine de zaman aktığı sürece, popüler müzik tarih anlatıcılığına devam edecek.
Olayın adı, başlarda “hafif müzik”ti. “Aranjman” sonrası “Türkçe sözlü” faslı eklendi. TRT, buna, “Türkçe sözlü hafif Batı müziği” dedi. Yıllarca tanım öyle kaldı. 90’lı yıllardaki büyük patlamayı takiben kendi adını kendi koyan “Türk pop”u, zaman içinde birçok aşama kaydetti. 90’lardan itibaren yarışmalar, remix’ler, DJ performansları, klipler müzik sektörünün yan alanlarını oluşturdu.
Tarih bir yandan akarken, müziğin piyasaya sunulduğu “ortam”lar da zaman içinde büyük değişim gösterdi. 45’lik plaklar, 33’lük albümler (bir zamanlar bunlara long-play denilirdi) 80’lerde yerlerini yavaş yavaş kasetlere bıraktı. 90’larda CD, kaseti tahtından indirdi. Ardından internet, CD’nin pabucunu dama attı. Son yıllardaysa plağın “Vinyl” adı altında büyük geri dönüşüne tanık oluyoruz.
Kaydedilen aşamalar sadece teknolojik gelişmeler ve onların yarattığı modalarla sınırlı değildi. Bir dönem türler çok net ayrılıyordu: Pop, rock, alaturka, arabesk ve halk müziği birbirleriyle zaman zaman flört etseler bile ayrı kulvarlarda ilerliyordu. 90’ların sonlarından itibaren ortalık karıştı, her şey birbirine girdi. Bugün kimin ne söylediğini bilmek/bulmak zor. Yıldız Tilbe’yi pop, İbrahim Tatlıses’i arabesk, Zakkum ya da Model gibileri rock kulvarında değerlendirmek mümkün değil. Öyle anılsalar da böyle değil bu. Teknolojinin geldiği nokta, internet üzerinde sınırların ortadan kalkması ve birçok neden, bu karışımın müsebbibi. Elbette memleketin içinde bulunduğu hal de bunda etkili.
Bugün, müziği günah olarak görenler var. Buna rağmen şarkılar yapılıyor, hayata tanıklık etmeyi sürdürüyor. Dertler değişti belki ama şarkılarda, günlük hayatta yaşananların, yeniliklerin, memleketi ve dünyayı etkileyen olayların izlerini bulmak hâlâ mümkün.
