Tarih boyunca, iktidarı elinde bulunduranların, kendilerini daha “yüksek-yüce”, daha “ra"ne” addetmeleri, görgü ve davranış kurallarını biçimlemiş. Ülkemizde de her devirde, bir önceki mal-mülk-iktidar-para sahiplerinin “sonradan görme” dedikleri yeni gelenleri hor görmesi; hor görülenlerin de en fazla 1-2 kuşak sonra yeni zenginleşenleri “sonradan görme” ilan etmesi; coğrafyamızdaki nadir “devamlılık”lardan biridir.
İtalyan Yarımadası 14.-16. yüzyıl arasında barışın hiç olmadığı uzun bir dönem yaşadı. Bunların neredeyse tümünde “condottieri” denilen paralı askerler, şu veya bu devlet adına savaştı, yağmaladı, ihanet etti, haraç istedi, katletti. Ünlü Floransalı düşünür Machiavelli bunu eleştirmekle kalmadı, kendi yurttaşlarıyla “millî ordu”nun ilk örneğini oluşturdu.
Soğuk Savaş’tan günümüze, vekaletle yürütülen yerel savaşlarda paralı asker kullanılması yaygın. Süper güçlerin desteklediği gerilla tipi örgütlerden ultra modern donanımlı küçük ordulara varıldı. Rusya-Ukrayna savaşındaki Wagner hadisesi de, Batı’nın muazzam desteği karşısında Moskova’nın yetişmiş asker bulamamasına ve demografik sorunlarına uzanıyor.
