Sultanahmet mitinglerinin ilki 23 Mayıs 1919’da yapılmıştı. Daha sonra 30 Mayıs, 10 Ekim, 13 Ocak 1920 tarihlerinde tekrarlanacaktı. Öncesinde ise 19 Mayıs 1919’da Fatih’te, 20 Mayıs’ta Üsküdar-Doğancılar’da, 22 Mayıs’ta Kadıköy’de mitingler gerçekleşti. Bunların en ihtişamlısı ve en geniş kapsama ulaşanı 23 Mayıs’takiydi. Nüfusu 1 milyon civarında olan başkentte yaklaşık 200.000 kişi mitinge katılmıştı. Özellikle kadınların dikkati çektiği kitleyi Kemal Tahir Esir Şehrin İnsanları’nda şöyle anlatıyor: “Sultanahmet Meydanı’nı görmeliydiniz. Siyah çarşaflı bir kadın kalabalığı, memleketin üzerinde bir an, siyah bir bayrak gibi dalgalandı”.
Mitingde siyah örtüyle kaplı, üzerinde Wilson Prensipleri’nin Türk halkına “egemenliğini, yaşam güvenliğini ve özgürlüğünü” tanıyan 12. maddesi yazılı kürsüde ilk söz Mehmet Emin (Yurdakul) Bey’in, ardından Fahrettin Hayri Bey’indi. Üçüncü konuşmacı ise Halide Edip’ti. Halide Hanım o günü şöyle anlatıyor: “Bu, kımıldanamayacak kadar sıkı olan kalabalıktan başka, camiin demir parmaklıkları, damlar, cami kubbeleri dahi insanla doluydu. Nasıl o kürsüye yaklaşabildim, farkında değilim. İki yanımda, iki önümde dört süngülü asker, bana yol açıyordu. Bunların gösterdiği bir kardeş sevgi ve itinasını ömrüm oldukça unutamayacağım”. Halide Edip’in tarihe geçen konuşmasına topluluğa ettirdiği yemin damgasını vurmuştu:
“Türkiye’nin istiklal ve hayat hakkını alacağı güne kadar hiçbir korku, hiçbir meşakkat önünden kaçmayacağız. Yedi yüz senelik tarihin ağlayan minareleri altında yemin ediniz!”
