İyi bir baba, gerçek bir kahramandır.
Talha-Sofia Dinçel
28 Nisan 2014
15:11
Çiftehavuzlar, İSTANBUL
Ardından devam ediyor, “çünkü sevgi dolu bir çocuk yetiştirerek tarihin seyrini değiştirebilirsin.” Talha 35 yaşında, mimar. Sofia 6 aylık, şimdilik ev kızı. Baba-kız Pazar gezintilerini yaparken #tarih’e yakalanıyorlar. Talha bir Rus hanımla evli, eşi ve dünyalar tatlısı kızıyla St. Petersburg’da yaşıyor. İstanbul’a bir süreliğine tatile gelmişler. Uygulamacı mimar olduğunu, bir Türk inşaat şirketinin şantiyesinde çalıştığını, işini çok sevdiğini
söylüyor. “Orada ailemi daha güvende hissediyorum, sokaklar daha az kalabalık, daha düzenli; normlar daha belirgin, insanlar sanki daha bir saygılı birbirlerine” diyor. “Hani duyuyoruz, mafya falan” diyecek oluyorum. “Mafyanın maaşlı çalışanlarla işi olmuyor” diye sözümü kesiyor. “Onlar daha büyük oynuyor, bir de kendilerince bir adalet duyguları, kendilerine has değişmez kuralları, raconları var. Kamu düzeninde bir tür denge unsuru rolü üstleniyorlar.” Talha’nın hayatının en mutlu anı hemen tahmin edilebileceği gibi Sofia’yı kucağına ilk aldığı anmış. “Minicik eliyle işaret parmağımdan tuttu, sonsuza kadar sürecek kopmaz bir bağ kurdu aramızda” diyor. Nihayet klasik sorumu soruyorum. “Bundan bir yüzyıl sonra sizin fotoğrafınıza bakanlar ne görecek sence?” Hiç tereddüt etmeden “aşk” diye cevap veriyor, “gerçek aşkı görecekler!” Sofia yürek okşayan “agu… bıgı…”larıyla babasına arka çıkıyor.
