Selamiçeşme semtine adını veren bu güzelim çeşme, 19. yüzyılda -yanındaki namazgâhla birlikte- oradaki tek yapıydı, görülmemesi imkansızdı. Oysa bugün, belki de sunacak suyu kalmamış olmasının sıkıntısından, görünmezliği seçmiştir; önünden geçer fark etmezsiniz. Osmanlı su mimarisinin bu nadide örneğinin bulunduğu yerdeki harap çeşme, 1800’de III. Selim’in emriyle baştan aşağı yenilenir. Yapı, 1839’da II. Mahmud tarafından tamir ettirilir. Burası, Bağdat Yolu’nun ikinci durağıdır. Ayrılık Çeşmesi’nden (Bkz. #tarih Haziran 2016) yola çıkan kervanlar, surre alayları, ordular ilk molalarını burada verirdi. Yakınları yolcuları bu subaşına kadar takip eder, sevdiklerini son bir kez selamlardı. Eskilerin çeşmeye “Selam Çeşmesi” demesinin hikmeti budur. 1938 tarihli fotoğrafta, olasıdır ki semtin ünlü köşklerinden birini ziyaret eden ailenin fertleri, çeşme başından bizi selamlıyor.
ORIJINAL FOTO: ESKİ İSTANBUL FOTOĞRAFLARI ARŞİVİ
